Natuurmomenten

Appeltje?

september 2011
Het komt niet vaak voor dat ik van huis ga zonder een zakje gesneden appels in m’n tas.
Elstar appels, want die zijn toch wel mijn nummer 1.

In mei 2010 viel mijn oog tijdens een bezoek aan Intratuin Cruquius op een geweldig leuk boompje. Dichterbij gekomen, zag ik dat dat geweldig leuke boompje een Elstar bleek te zijn. Die kon ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan.
Helemaal in m’n nopjes, propten vriendin Els en ik mijn nieuwe aanwinst in de auto en reden – met hier en daar een tak vol bloesem in een oor – naar huis.

Met Els én de appelboom in de auto

Dat eerste jaar kwamen er inderdaad al appels aan de boom, maar geheel op smaak waren ze nog niet. Wellicht dat dat kwam doordat de boom was aangetast door een mysterieus sneeuwachtig goedje dat op de takken zat…

mysterieus sneeuwachtig goedje op de takken van de appelboom
Dat witte spul op de takken van de appelboom is wollige bloedluis

 

Pas een paar maanden later kwam ik op het idee om toch maar eens een zoektocht op internet te beginnen om te achterhalen wat dat nou was geweest, dat witte spul.

Pff, het werd al snel duidelijk: wollige bloedluis.
Iiiiiieuuwww, bah, wat is dat nu weer voor smerigs, dacht ik. Zo snoezig als het eruit zag, zo walgelijk bleek het te zijn, brrr. Ik zocht dan ook maar meteen verder naar informatie om erachter te komen wat ik daar voor het volgende jaar tegen zou kunnen doen.
Een van de oplossingen kon zijn om een samenwerking aan te gaan met oorkruipers, las ik. Jakkie, dat waren óók vieze beestjes. Echt veel vrolijker werd ik daar niet van. Toen ik echter las hoe je het kon doen, leek het eigenlijk best het proberen waard.

Afgelopen voorjaar – april 2011 – ging ik aan de slag. Even gezellig fröbelen in de tuin: men neme een bloempot met een gaatje in de bodem, vult het met stro, laat het een nachtje tussen de planten op de grond liggen en hangt het vervolgens op de kop in de appelboom. De oorwormen die zo in het potje zouden komen te wonen, zouden dan ’s nachts op luizenjacht gaan en overdag lekker warm in hun holletje blijven (en mij dus niet lastigvallen).
Ik besloot twee kleine bloempotjes te gebruiken, dat zag er tenminste nog een beetje leuk uit. Net zoiets als kerstballen in de kerstboom, maar dan anders…

Twee bloempotjes met stro en oorkruipers in de appelboom

Het is nu september 2011 en ik kan zeggen: ik heb geen wollige bloedluis gezien dit jaar. Of het nu werkelijk door de door oorkruipers bewoonde potjes komt, of dat het gewoon pure mazzel is, weet ik niet. Het boompje stond er dit jaar in ieder geval mooi en gezond bij, de appels waren groter en het allerbelangrijkste… ze waren super lekker.

Volgend jaar doe ik het weer!

Mijn elstar appel 2011
Trots op m'n elstar appel: mooi, groot én lekker!