Sperwer op jacht – deel III
januari 2011
Túúrlijk, daar gaan we weer.
Terwijl ik onschuldig aan het typen was, werd ik compleet verrast door een keiharde BOEM! Meteen vermoedde ik dat er weer een spreeuw tegen het raam geknald was. Laatst had ik er ook al eentje groggy onder m’n boompje bij laten komen. Zo zielig (en ook zo sneu dat het er dan tegelijkertijd zo hilarisch uitziet).
Terwijl ik naar de tuindeur liep, zag ik dat deze spreeuw compleet van de wereld was, arm ding.
Maar terwijl hij daar naar lucht lag te happen, hoorde ik flink wat gekrijs en dat kwam toch écht niet uit zíjn bek. Waar kwam dát dan vandaan?
Bij het verplaatsen van mijn blik werd het duidelijk. Er was namelijk nóg een spreeuw in nood. Spreeuw nummer twee zat gevangen in de klauwen van een rover (en volgens mij was het dit keer niet Karel die dood en verderf zaaide).
Meteen realiseerde ik me dat de spreeuw die nu knock out aan m’n voeten lag, gewoon in ‘bange vlucht’ was geweest. Ook lullig. Ben je een sperwer te slim af, word je alsnog gevloerd. Door een ráám.
Doordat de sperwer niet zo groot was, kon de gevangen spreeuw toch nog wat tegengas geven. De sperwer was in ieder geval niet sterk genoeg om hem meteen het lucht uit de longen te stampen, zoals Karel dat wel altijd heel goed weet te doen. Zou ik de spreeuw wellicht nog kunnen redden…?
Tja, maar dan.
Van achter het raam ben ik best nog wel stoer, maar ervóór? Ik vond het eng. Met een zielig “Kssjj” bleek ik niet ver te komen (zoals in onderstaand filmpje te horen is).
Ik zou letterlijk en figuurlijk de drempel over moeten, heldin op sokken.
Nadat ik na mijn eerste gejammer stampende stappen naar de roofvogel gemaakt had, vloog het beest inderdaad weg, maar… hij nam daarbij in zijn klauwen ook de spreeuw mee! De etter. En bang als ik was dat hij zich als wraak op míj zou richten, kwam er terwijl ik wegrende een ijselijke gil uit m’n strot, gevolgd door een hysterische lachbui (puur van de schrik). Wat erg. Om je kapot te schamen (ik keek meteen naar de bovenramen van de buren om te zien of ze me bezig hadden gezien, haha).
Me omdraaiend, bleek de andere spreeuw nog steeds met zijn pootjes omhoog te liggen. Misschien dat ik me voor hem nog wél nuttig zou kunnen maken.
Na hem een tijdje bij me gehad te hebben, heb ik hem onder m’n boompje gelegd om verder bij te komen. Hij zag er nog steeds meer dood dan levend uit.
Kort daarna zag ik hem gelukkig weer ‘rondrennen’ en een paar uur later was hij verdwenen.
Was hij weggevlogen?
Of alsnóg gevangen en opgegeten!